osłabiać

osłabiać
{{stl_3}}osłabiać {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔswabjaʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}]{{/stl_4}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_6}}osłabić {{/stl_6}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ɔswabiʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_37}}perf {{/stl_37}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}I. {{/stl_31}}{{stl_26}}vt {{/stl_26}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}czynić słabym{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}człowieka {{/stl_33}}{{stl_14}}[ab]schwächen{{/stl_14}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_33}}serce {{/stl_33}}{{stl_14}}schwächen{{/stl_14}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_33}}fundament {{/stl_33}}{{stl_14}}erschüttern {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}umniejszać{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}wrażenie {{/stl_33}}{{stl_14}}abschwächen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}[ver]mindern {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}3) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}czynić znośnym{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_33}}upadek {{/stl_33}}{{stl_14}}mildern {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_31}}II. {{/stl_31}}{{stl_26}}vr {{/stl_26}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}stawać się słabym{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk{{/stl_53}}{{stl_4}} {{/stl_4}}{{stl_14}}abschwächen{{/stl_14}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_14}}schwächer werden {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • osłabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osłabiaćam, osłabiaća, osłabiaćają, osłabiaćany {{/stl 8}}– osłabić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, osłabiaćbię, osłabiaćbi, osłabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawiać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osłabiać — ndk I, osłabiaćam, osłabiaćasz, osłabiaćają, osłabiaćaj, osłabiaćał, osłabiaćany osłabić dk VIa, osłabiaćbię, osłabiaćbisz, osłab, osłabiaćbił, osłabiaćbiony 1. «czynić słabym, słabszym pod względem fizycznym lub jakimkolwiek innym» Gorączka… …   Słownik języka polskiego

  • osłabiać się – osłabić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} osłabiać samego siebie; stawać się słabszym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osłabiła się drakońską dietą. Wzrok osłabia się na starość. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osłabić — → osłabiać …   Słownik języka polskiego

  • niszczyć — ndk VIb, niszczyćczę, niszczyćczysz, niszcz, niszczyćczył, niszczyćczony 1. «unicestwiać, niweczyć, burzyć, pustoszyć; tępić, wypleniać» Nieprzyjaciel, wojna niszczy kraj. Ustawiczne bombardowania niszczyły miasto. Grad, susza niszczy zasiewy.… …   Słownik języka polskiego

  • śmierć — 1. Biała śmierć a) «narkotyki, zwłaszcza kokaina»: Wobec wynikającego z handlu narkotykami oczywistego zagrożenia życia i zdrowia milionów obywateli, Stany Zjednoczone postanowiły przeznaczyć poważne środki finansnowe za walkę ze źródłem białej… …   Słownik frazeologiczny

  • amortyzować — ndk IV, amortyzowaćzuję, amortyzowaćzujesz, amortyzowaćzuj, amortyzowaćował, amortyzowaćowany 1. «wyrównywać zyskami osiąganymi z użytkowania jakiegoś obiektu, koszt jego wybudowania lub zakupu» Amortyzować inwestycję. 2. «łagodzić, osłabiać… …   Słownik języka polskiego

  • ćmić — ndk VIa, ćmię, ćmisz, ćmij, ćmił 1. ćmiony «osłabiać widoczność, przyciemniać, przyćmiewać, przesłaniać» Mgła ćmi słońce. Łzy ćmią oczy. Przesądy światło ćmiące. (Mickiewicz) ◊ Ćmi w oczach «traci się możność rozróżniania przedmiotów» 2. «palić… …   Słownik języka polskiego

  • drążyć — ndk VIb, drążyćżę, drążyćżysz, drąż, drążyćżył, drążyćżony «robić wgłębienie, żłobić, wydłubywać; wrzynać się w co» Drążyć korytarze podziemne, wykopy. Drążyć szyb. Drążono kanał podziemny. Łódki drążone w pniach drzew. ∆ Drążyć owoce «wyjmować… …   Słownik języka polskiego

  • dudnić — ndk VIa, dudnićnię, dudnićnisz, dudnićnij, dudnićnił 1. «wydawać głuchy odgłos, dźwięczeć głucho; huczeć» Deszcz dudni po dachu. Dudnią koła, kroki po bruku. Pociąg dudni. Ziemia dudni pod stopami. 2. rzad. «grać, mocno uderzając w klawisze;… …   Słownik języka polskiego

  • gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”